O sıralar Kristiania’da, gelip geçende izler bırakan bu ilginç kentte, başıboş dolanıyor ve açlık çekiyordum...
Adı yahut geçmişi olmayan, içler acısı bir odada yaşayan, geçimini sağlamak için gazetelere yazılar yazan genç ve idealist bir adam, arta kalan zamanında başkenti adımlamakta ve çoğunlukla açlık çekmektedir. Haysiyetini belki de hayatın kendisinden çok önemseyen ve her şeyin bir şekilde yoluna gireceğine inanan bu adam çok geçmeden kendini bir başına, sokaklarda bulacaktır.
20. yüzyılın en mühim yazarlarından biri olan ve Norveç’in Dostoyevski’si olarak anılan Hamsun’un başyapıtı Açlık, yabancılaşmanın, çaresizliğin, açlığın fiziksel deneyiminin ötesinde, “insan ruhunun keşfedilmemiş çatlakları”nı açığa çıkarıyor.
“Nobel Ödülü’nü ondan daha çok hak eden biri olmamıştır.”
Thomas Mann
“Hamsun her yönüyle modern edebiyat ekolünün babasıydı.”
