Bir şehir gökyu¨zu¨nu¨ kaybederse ne olur, du¨şu¨ndu¨nu¨z mu¨ hiç? Bir şehir, bir u¨lke, bir insan gökyu¨zu¨nu¨ kaybettiğinde ilk olarak çocukluğunu, gençliğini, onu var eden ne varsa bu¨tu¨n hepsini kaybetmiş demektir. Üstelik artık bunun dönu¨şu¨ de yoktur. Giden gitmiştir. Kaybedilen ne varsa hiç dönmeyecek, o kocaman boşluğu herkese yabancı bir karanlık, bir bilinmezlik dolduracaktır. Her şey du¨nya döndu¨kçe değiştiğine, hiç bilmediğimiz bir yöne doğru gittiğine göre bizim tavrımız ne olmalıdır? Belki de sorulması gereken soru budur. Romanımızın kahramanı işte bu yakıcı sorunun yanıtını aramış ve o arayışında kendiyle bir daha yu¨zleşmiştir. Evet, o sokak, o mahalle, o insanlar yoktur artık. O sevgi, o vefa, o merhamet, o dayanışma, o sıcaklık yoktur. Bu¨tu¨n bunların yerini “başka” dediğimiz ne varsa, onlar almıştır. Aydoğan Yavaşlı, bu romanıyla geleneksellikle modernite arasında sıkışıp kalmış genç okurlarına farklı bir tartışma alanı açıyor.
